H Ανδραβίδα είναι ιστορική κωμόπολη του Ν. Ηλείας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 18μ. και στη δεξιά όχθη του ποταμού Πηνειού. Έχει πληθυσμό πάνω από 4000 κατοίκους μαζί με τα δημοτικά διαμερίσματα: Στρούσι , Σταφιδόκαμπος και τον οικισμό Αγ. Γεώργιος. Είναι ανάμεσα από τους δήμους Γαστούνης, Τραγανού, Λεχαινών και Καστρου-Κυλλήνης. Στην Ανδραβίδα υπάρχει το πολεμικό αεροδρόμιο της 117 Π.Μ. το οποίο αναμένεται να γίνει και πολιτικό.

Κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας ήταν η πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου του Μορέως με αξιόλογη κίνηση. Άκμασε ιδιαίτερα επί Γοδεφρείδου Βιλλαρδουίνου, οπότε και καθιερώθηκε ως πόλη των συνεδρίων των φεουδαρχών της Πελοποννήσου. Εδώ εκδόθηκε το «Χρονικόν του Μορέως», σύμφωνα με το οποίο η Πελοπόννησος διαιρέθηκε σε 12 βαρονίες . Το 1433 η Ανδραβίδα, όπως και ολόκληρη η περιοχή περιήλθε στους Παλαιολόγους και το 1460 κατακτήθηκε από τους Τούρκους. Σώζεται τμήμα του ιερού βήματος του Ναού της Αγίας Σοφίας.

Στο δημοτικό διαμέρισμα Ανδραβίδας περιλαμβάνονταν τα εξής 3 τοπικά διαμερίσματα:

• Ο Άγιος Γεώργιος

Έχει περίπου 96 κατοίκους. Παλιά ονομασία του χωριού ήταν "Βραχναίικα" , προέρχεται από το χωριό Βραχνί Καλαβρύτων από όπου προέρχονται οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού, η κατάληξη αίικα ή έικα είναι συνηθισμένη στην Αχαία και στην Ηλεία , ερμηνεύεται Βραχναίικα = Καλύβια Βραχναίων

• Ο Σταφιδόκαμπος 

Έχει 365  κατοίκους, οι οποίοι ασχολούνται κυρίως  με γεωργικές δραστηριότητες. Η παλιά ονομασία του ήταν  Μπράτι και στις  17/7/1928 μετονομάστηκε σε  Σταφιδόκαμπος.

Είναι οικισμός (υψόμ. 15 μ.) του  Δήμοτικού διαμερίσματος Ανδραβίδας και έχει 365 κατοίκους

Περιγραφή ναού

Η Αγία Σοφία βρίσκεται στο κέντρο της σύγχρονης κωμόπολης και αποτελεί ένα από τα ελάχιστα κατάλοιπα που υποδηλώνουν ότι η Ανδραβίδα υπήρξε κάποτε η πρωτεύουσα του πριγκιπάτου της Αχαΐας. Από το ναό διατηρείται μόνο το τμήμα του ιερού. Αντιθέτως, τα λείψανα του κεντρικού. Παρόλα αυτά, υπάρχουν επαρκή στοιχεία, για να αναπαραστήσουμε την αρχική μορφή. Επρόκειτο για μια επιμήκη βασιλική με τρία κλίτη, με τετράγωνη αψίδα ιερού και ορθογώνιες αυτές που αντιστοιχούν στα κλίτη. Το κεντρικό κλίτος έχει διπλάσιο πλάτος από τα πλάγια, ενώ διακρίνονται ακόμη σε κάποια σημεία τα ίχνη των βάσεων των κιόνων, οι οποίοι πρέπει να έφεραν τις τοξοστοιχίες που χώριζαν τα κλίτη.